Oversteek Botnische Zee van Zweden naar Finland

​

Juli 2016, Jan, Peter en ik vliegen over de Baltische zee. We zijn op de terugvlucht  van ons Estse
kajak avontuur.  Ik zit een beetje te mijmeren over de voorbije reis en over wat de volgende plannen
zouden kunnen zijn.  En, starend door het vliegtuigraampje, dagdromend, afgepeigerd van het
peddelen, zie ik de ontelbare eilandjes aan de Zweedse Oostkust. Dat zou ook een mooi vaargebied
kunnen zijn, denk ik. 
Opeens klaarwakker, glashelder... Vlug een kaart opzoeken op de smartphone.  
Wacht eens! Zo veel eilanden! Geen al te grote oversteken, behalve in het begin dan misschien.  Als
we nu eens van Zweden naar Finland zouden varen...

2 bijeenkomsten later tijdens de winter is zo goed als de volledige voorbereiding in kannen en
kruiken. 

Wat logistieke planning. Hoeveel tenten, water, eten, kajakmateriaal is er nodig voor vier?
En hoeveel en welke training heeft Manuel, als beginnende zeevaarder nodig om goed voorbereid
aan de start te komen. We houden het om uithouding, redding, en brandingvaren om in geval van zwaardere weersomstandigheden toch het zelfvertrouwen niet te verliezen.  
Ook besluit hij om deel te nemen aan een Winterbivak op de Grevelingen samen met andere leden
van de Gekko, Wat zeker leerrijk was. 

​

Dag 1:

Na een nachtelijke ferry, Kiel - Gothenburg en een rit doorheen Zweden komen we aan in
Kappelskär aan de oostkust wat ook ons vertrekpunt wordt. Het is van hieruit de kortste weg naar
het eiland Lågskär. Ergens in het midden tussen Zweden en de Åland archipel. 

We vertrekken om 19u nog voor een avond tochtje. Zo nemen we wat voorsprong op het
gemiddelde van 40km/dag dat we moeten halen om binnen 6 dagen op de reeds geboekte ferry te
geraken in Turku. 
20km varen lukt niet echt meer want het is een stuk kouder dan verwacht. Om 22u na amper 13km
geven we op.  Het eilandje waar we bivakkeren heeft bovendien een stel weekendhuisjes die ons het
comfort geven van een tafel en een droogrek voor de pakken.

​

Dag 2:

8u30 's Ochtends, met vernieuwde moed vertrekken we voor ,wat we gemakkelijkheidshalve dag 2 zullen
noemen, richting Søderarm. Zowat het meest noord-oostelijke eiland van de Stockholm archipel en
bekend van de Millenium trilogie. 
Van daaruit gaan we voor de grootste oversteek van de expeditie. Søderarm-Lågskar. Na een kleine
7 uur en een dikke 40km komen we aan op het idyllische eiland. 

Zicht vanuit de 42m hoge vuurtoren. 

​

Dag 3:

 We vertrekken richting de Åland archipel. Weer een aanzienlijke oversteek. En start in
uitgesproken maritiem gebied, met zeehonden en heel wat verschillende zeevogels. Na de middag
varen we tussen de bossen. De waterwegen worden alsmaar smaller.  Aan Degerö passeren we het
dorpje Degerby. We profiteren ervan om eens in een guesthouse te slapen. Zalige douche.  Lekker
restaurant.  Later op de avond worden we getrakteerd op een lieflijk tafereeltje. Een zogende ree
met 2 jongen.

​

Dag 4:

 We vertrekken in malse regen. Het is niet erg koud en windstil. Het heeft een soort
buitenaardse sfeer.  Nog nergens zo'n stil water gezien: Spa blauw!

We varen van Degerby naar het eiland Jungfruskär. Opnieuw een afgelegen eiland. Met de luxe van
een turftoilet en een mooie wandeling met kanonnen uit WOII. 
's Morgens worden we gewekt door slagregen. Onophoudelijk. We besluiten om toch maar te
vertrekken. Bovendien is er dikke mist opgekomen.  We varen nu blind, op kompas en kaart.  En de
regen gaat onverminderd door. Een bijbelse zondvloed

 

Na de middag komen we weer in bebost gebied.  We zitten ondertussen in de Turku archipel.  En de
regen houdt niet op.  Na opnieuw bijna 40 km houden we het voor bekeken. De sympathieke
eilandbewoners op Storholmen laten ons graag kamperen (bij de afwezige buren).

 

Dag 5:

Vroeg uit de veren want we willen zo dicht mogelijk bij ons einddoel, de havenstad Turku, geraken.

Erg koud vandaag, klamme koude.  En al snel begint het opnieuw te regenen.
Onaangekondigd nu. Dat werkt wat extra op het humeur.  Maar we hebben een fantastisch plan.  Na
zo'n 30km passeren we het grootste saunacomplex ter wereld. We laten ons niet verleiden. Nog een

achttal km en dan is er een echte camping, volgens Google maps.  Een warme douche, eten met
structuur in plaats van een zakje...we dagdromen. 
We moeten nog een vaarroute oversteken. Een drukke vaarroute. En ondertussen blijft het regenen
met noordenwind aan goed 6bft.  We krijgen warempel Bretoense toestanden. Tijdens die laatste
oversteek passeert de Baltic Princess redelijk dicht achter ons, wat de golven nog wat doet
toenemen tot dik boven de 2m.   
Aangekomen op de camping is de douche toch veel kouder dan verwacht. De camping is namelijk
geen openbare camping maar een kampplaats voor jongeren van de gereformeerde kerk. En daar
zijn wij niet bij en alles behalve welkom.  Dan maar het eiland aan de overkant proberen, denken
we, maar dat blijkt dan eigendom te zijn van de YMCA.  Gelukkig komt een jonge dame ons ter
hulp en leent ons een klein eilandje uit zodat we alsnog kunnen bivakkeren.  Geen warme douche,
geen verse maaltijd en een eiland vol ganzenstront.  De avond trakteert ons op de mooiste
zonsondergang.

​

Dag 6:

Vol goede moed en onder een stralende zon verrekken voor wat de laatste 17 km van onze tocht
worden. Voor de eerste maal boven de 15C. 
De laatste kilometers verandert het bos stilaan in suburbia om op 't laatst over te gaan in de stad
Turku. We did it!

Een mooie tocht van een goede 230km

​