Les 2 Caps
Dag 1: Les 2 Caps
​
Afspraak zaterdagochtend aan het strand van het pittoreske Audresselles in Noord Frankrijk.
De dag begint grijs maar eens we vertrokken zijn op de Noordzee, schijnt de zon boven onze hoofden.
We varen in noordelijke richting voorbij het dorp, het strand en de metershoge rotsen doemen voor ons op.
De zee is uitzonderlijk rustig vandaag. Een Mediterraans gevoel bijna. Het water is ook super helder. We kunnen onze peddels volgen bij elke slag, terwijl een grote grijze zeehond ons bonte gezelschap vanop een veilige afstand bekijkt. De rotsen worden hoger en hoger rond de “Kaap Grijze Neus”. Omlaag gevallen blokken vormen kleine rotseilandjes in de zee en nodigen ons uit tot wat "rock gardening"; Spielerei tussen de rotsen zeg maar. Ideaal om die boegroeren en zijwaartse slagen te oefenen. Gelukkig zijn onze Valleys bestand tegen een stootje.
We ronden de kaap en varen de baai van Wissant in. Die steken we over om in de vloedstroom te blijven en niet in het keerwater van de baai terecht te komen. Cap Blanc Nez is aan de overkant van de baai. De “Kaap Witte Neus” is een stuk minder hoog dan de grijze kaap maar door de witte kleur van de krijtrots minstens even indrukwekkend. Het zeewater kleurt hier troebel van het sediment. Een beetje zoals smeltwater in een gletsjermeer.
Tijd voor de lunchpauze op het strand naast de witte kaap. Hier geen overdrukte zoals op de Belgische stranden. Een beetje zonnekloppers, wandelaars, fossielzoekers en 7 zeekajakkers, that’s it. De picknick is binnen, de beentjes gestrekt, de batterijen opgeladen. Tijd voor de terugweg. Het tij is nu aan het keren zodat we opnieuw kunnen meeliften met de getijdenstroom.
We varen nu iets dichter bij de kust rond Wissant en kunnen genieten van een zicht op de hoge duinen die hier ongerepter zijn dan bij ons. Rond de grijze kaap worden we opnieuw vergezeld door grijze zeehonden die nieuwsgierig voor ons en achter ons opduiken. Soms verwarren we wel eens een zeehond met een duiker. Die zijn hier ook talrijk aanwezig om krabben te vangen. Rond 17u komen we terug aan op het strand van Audresselles waar de tractoren druk bezig zijn om de “flobards”, vissersboten terug op het droge te trekken. Ondertussen is het beginnen regenen maar we zijn er toch. 37 km vaarplezier met de Engelse krijtrotsen aan de overzijde. Bedankt Peter voor de puike tochtvoorbereiding en bedankt aan alle aanwezigen om er een gezellige trip van de maken.
Dag 2 : La Canche
​
Op zondag worden we wakker in onze comfortabele hotelkamer met de regen die tegen ons raam tikt. Opnieuw regen. Veel regen.
Enfin, na ons ontbijt vertrekken we richting Paris Plage waar we een tocht gepland hebben in het estuarium van La Canche. De rivier die uitmondt tussen Etaples en Le touquet. De westenwind is fel toegenomen tot een stevige 5Bft en op open zee varen is nu geen optie.
We vertrekken vanuit de zeilclub van Le Touquet in de rivierdelta terwijl de vloedstroom het hele schorregebied onder water zet en verandert in een zee. We liften mee met de vloedstroom rond de jachthaven en varen opnieuw vergezeld door zeehonden richting binnenland. De delta verandert in een rivier en meandert door weiden en bossen.
De zeehonden maken plaats voor Limousin koeien die ons even nieuwsgierig aanstaren. Lunchen doen we op een grasdijk onder een appelboom. Ondertussen heeft de regen plaats gemaakt voor de zon. Ideaal voor klein beetje soezen na het eten. Ik probeer een wild appeltje als dessert. De smaak is te omschrijven als een mengeling van bitter, droog en zeep, Njammie! We merken aan waterplanten dat de rivierstroom het heeft overgepakt van de vloedstroom van de zee. Time to go! Op de terugweg krijgen we vanaf Etaples een andere monding te zien. Het ebt heel snel. Her en der komen zand- en modderplaten tevoorschijn. De zeehonden hebben gegeten tijdens de vloed en liggen nu voldaan te rusten in de zon op het zand. Door de felle wind en tegengestelde stroom krijgen we kleine staande golven. Leuk om in te spelen. We meren terug aan bij de zeilclub na bijna 23km varen. Na het opladen en omkleden genieten we nog van een koffie of warme choco vooraleer we moe maar voldaan na een weekend met 60km peddelplezier huiswaarts keren. Zeker voor herhaling vatbaar!